Tek kada se ličnost i duša prepoznaju, čovek radosno, opušteno i sa osmijehom obavlja sve životne zadatke…
Još u staroj Kini ljekari su dobro znali da emocije i misli imaju snažan uticaj na ljudski organizam. Te dvije vrste informisane energije posebnog tipa u stanju su da izazovu različite bolesti i kod tjelesno veoma snažnih ljudi. Dovoljno je samo da udare na najosetljivije mjesto u organizmu i pojaviće se bolest. Pri tome, važno je da se shvati da su emocije energijski snažnije od misli. Stoga se sva oboljenja uslovljena određenim psihičkim stanjem ili poremećajem u medicini zovu psihosomatskim oboljenjima. Ona su na relaciji duša-tijelo, mada suštinski duša nije dio čoveka – ona je isto što i čovek sam.
Ona je sveprožimajuća, budući da prožima tijelo i čovekovu životnu energiju, i ne može da opstane bez njih. U stvari, duša je apsolutno nesvesna “umna energija”, koja je od postanja bila posebnost proizašla iz “polja nulte tačke”, ali je novim otelovljenjem i dobijanjem imena postala ličnost (Ja), s neprestanim nastojanjem da se osvesti, shvati i prihvati svoju misiju. Smještena je unutar aure, sa centrom u srcu.
Susret i spoznaja.
Neke ličnosti nikad ne spoznaju svoju dušu, niti su svesne njenog postojanja. One su samo entiteti u dugom nizu u koje se večna duša oblikovala radi svog usavršavanja – na putu od stvorenog ka nestvorenom. Duša koja kroz ličnost ne postigne samosvest i ne oslobodi se, ulazi u nove ili ponovljene procese na putu informisanja i uzdizanja.
Neretko se ličnost susreće sa svojom dušom kroz bol i odnos prema sopstvenom tijelu. U dalekoj prošlosti kineski ljekari su znali da se “ljudski strah lijepi za slezinu i da neuroze uništavaju jetru”.
U staroj Grčkoj prije uspostavljanja dijagnoze ljekari su zahtjevali od bolesnika da prespava jednu noć u hramu Eskulapa i nakon toga im “ispriča šta je sanjao”. Drevni Havajci su smatrali da su “tjelesnegreške” uslovljene sećanjima iz bolne prošlosti, koja su se zadržala u mislima, pa su se liječili oslobađanjem od energija tzv. bolnih misli i “grešaka” koje su izazivale tjelesnu neravnotežu i razne bolesti.
Sada je poznato da su težak dolazak na svijet, pogrešne vaspitne metode i ostale rane traume samo neki od događaja koji u životima ljudi imaju dugotrajne pogubne posljedice. Te posljedice razvučene su od strahova, preko teskobe i osjećaja pojedinaca da su stalno nesrećni, do bijesa, nasilja, nesposobnosti za ljubav, opsesivnog ponašanja i mnogobrojnih telesnih simptoma.
Dušom možemo upravljati
Na nivou analitike i razumjevanja logično je što se duša (suštinski: informaciona energija emocija i misli), životna energija i tijelo, iako nerazdvojivi, u svemu razlikuju. U eksperimentima sa ljudima pokazalo se da se duša može “otvoriti” (mogu se učiniti dostupnim psiha i um) i da se dušom može upravljati. U stvari, ljudska svijest podsjeća na dečje lego kocke, kojima je moguće mijenjati mjesta.
Moguće je ukloniti kocke (emocije, misli, pa i nagone) koje se pokažu kao nepotrebne i nepoželjne. Iz duše se mogu brisati i cijele mentalne predstave ukoliko su one uzrok nečemu što, prema mišljenju ljekara i iscelitelja, ne treba da postoji. Na taj način isceljenje se postiže brisanjem činilaca koji informacionom energijom opterećuju organizam.
Mentalne predstave su sačinjene od informacionih energija – emocija i misli. Najbolji primjer su bolesti zavisnosti i hipohondrija (strah od bolesti), budući da nestaju uklanjanjem ili brisanjem informisane energije. Dakle, vezu između duše i tijela čini postepeno, povremeno ili trenutno oblikovani mozaik emocija, misli i nagona. Uzrok se uvijek traži u podsvesti.
Zanimljivo je da su tvrdnje o prevlasti psihosomatskih nad drugim bolestima stare više od 3.500 godina i sežu u vremena stare egipatske civilizacije (oko 1.500 godina p.n.e.). Prije ljekara o uticaju psihe na tijelo govorili su i pisali mistici, magovi i zagovornici tzv. tajnih nauka. Pokazalo se da su bili u pravu, a naučnici iz oblasti medicine do istih saznanja stigli su polako, skeptično, bojažljivo, studiozno, postepeno, planinarskim metodom, eksperimentima.
Na listi Franca G. Aleksandera (1891-1964) iz 1934. godine, jednog od osnivača psihosomatske medicine i psihoanalitičke kriminologije, nalazilo se samo sedam psihosomatskih bolesti. Reč je o astmi, hipertenziji, tireotoksikozi, čiru, ulceroznom kolitisu, reumatoidnom artritisu i neurodermatitisu. Sada je ta lista znatno duža.
Medicinski eksperti na početku 21. vijeka pretpostavljaju da psihosomatske (psihofiziološke) bolesti obuhvataju više od 70 odsto, a po nekima i 90 odsto svih ljudskih bolesti, posebno kod djece, počev od astme i gojaznosti, do migrena i alergija. Istraživač psihosomatike Stenli Livenštajn i Tomas Statford smatraju da su sve bolesti povezane sa dušom, osim onih koje su uslovljene biohemijskim napadom na tijelo i neposrednim energijskim razdešavanjem (odgovarajućim vibracijama) životne energije koja protiče kroz ljudsko tijelo.
