Japanski filmski režiser Akira Kurosava proslavio je japansku kinematografiju i jedini je režiser koji je dobio dvije nagrade “Oskar” za najbolji inostrani film. Uspješno je spojio japansku tradiciju i kulturu sa evropskim senzibilitetom, a kritičari su ga nazvali “teno /car/ japanske kinematografije”.
Kurosava je neosporno jedan od najsnažnijih i najoriginalnijih režisera japanske i svjetske kinematografije. Osnovna tema koja se provlači kroz njegove filmove jeste vječno pitanje “zašto ljudi ne mogu živjeti sretnije zajedno?”
Kurosava je 1936. godine doznao za šegrtski program za režisere koji je odmah upisao. Prvo je radio kao pomoćnik režiseru Kajirou Yamamotu, a u periodu prije Drugog svjetskog rata snimio je nekoliko propagadnih filmova koji su prošli relativno nezapaženo.
Međunarodnu slavu stekao je s filmom Rašomon i s njim je osvojio Zlatnog lava na Venecijanskom filmskom festivalu. U Japanu je bio kritikovan zbog svog “zapadnjačkog” stila snimanja, a takođe je bio na lošem glasu jer je filmove snimao jako dugo. Glumce je tjerao da svoje kostime nose mjesecima prije snimanja da se “sjedine” s njima. Posebnu pažnju je posvećivao muzici koju je pomno birao, a još jedan zaštitni znak bio je korištenje autentičnih vremenski elemenata tokom snimanja.
Godine 1951. prima Oscara za najbolji strani film Rašomon, ali tada počinje i svađa s japanskim producentima koje je izluđivao zbog ogromne koliine novca koje je trošio snimajući filmove. Srećom, iz financijskih problema izvući će ga Fransis Ford Kopola (režiser trilogije Kum) i Džordž Lukas (Zvjezdane staze) koji su bili poštovaoci Kurosavinog rada.
Kurosavini filmovi izvršili su velik uticaj na svjetsku kinematografiju, a najpoznatiji filmovi su mu Rašomon, Sedam samuraja, Tjelesna straža i Skrivena tvrđava.
Akira Kurosaaa umro je u Tokiju, 6. septembra 1998. godine, kada je već bio priznat kao jedan od najznačajnijih reditelja u istoriji filma.
