Otprilike 100 triliona bakterija nalazi se na tijelu čovjeka. Najviše ih ima na koži, u ustima i u crijevima.
Neke nas štite od infekcija i pomažu nam u varenju hrane, dok se od drugih možemo ozbiljno razboljeti. Gljivice i virusi takođe su “stanovnici” ljudskog organizma, a iako su one prisutne u najmanjem broju, imaju važnu fiziološku ulogu. Posebno je važno, kad se njihov broj poremeti, mogu poremetiti naš imunitet, pa i uticati na nastanak raka.
Nova studija objavljena u časopisu Nature otkrila je da gljivice mogu proći duboko u pankreas, koja se nalazi iza želuca i luči probavne enzime u tankom crijevu. Kod miševa i ljudi s karcinomom pankreasa, gljivice se razmnožavaju 3.000 puta više u poređenju sa zdravim tkivom – a jedna gljivica posebno može pospješiti rast raka pankreasa.
Istraživače je iznenadila prisutnost gljivica u pankreasu kao i njihov ogroman porast u bolesti.
“Pankreas se donedavno smatrao sterilnim organom” kaže dr Džordž Mirel, hirurški onkolog sa Medicinskog fakulteta Univerziteta u Njujorku koji je vodio studiju.
Provuku se u pankreas poput bakterija
Ipak, nedavna istraživanja pokazala su da bi se neki mikroorganizmi, poput bakterija, mogli provući pored mišića zvanog Odijev sfinkter, koji razdvaja pankreas od ostatka crIJeva. Možda bi gljivice takođe mogle da kolonizuju pankreas na isti način. Da bi to saznali, dr Miler i njegov tim hranili su miševe vrstom pivskog kvasca označenim zelenim fluorescentnim proteinom.
Fluorescentni marker otkrio je da je kvasac zaista prešao iz probavnog trakta u pankreas nakon nekoliko minuta. Kod miševa su se vrste gljivica koje su završile u pankreasu obično vrlo razlikovale od onih koje su ostale u crIJevima. Askomicete i Basidiomicota bile su jedine sorte gljivica koje su kolonizovale tkivo pankreasa.
Jedna gljivica bila najzastupljenija pankreasu: rod Basidiomicota zvan Malasezija, koji se obično nalazi na koži i vlasištu životinja i ljudi i može izazvati iritaciju kože i perut. Nekoliko studija takođe je povezalo gljivice s upalnim bolestima crijeva, ali novo otkriće je prvo koje ih povezuje s rakom.
Rezultati pokazuju da Malasezija nije bila prisutna u velikom broju samo kod miševa koji su dobili rak pankreasa, već je bila prisutna i u izuzetno velikom broju u uzorcima pacijenata s karcinomom pankreasa, rekao je dr Berk Ajkut iz laboratorije dr Milera. Primjenom antifungalnog lijeka riješili su se gljivica na miševima i spriječili razvoj tumora. I kada su tretirani miševi ponovo dobili gljivice, njihovi tumori ponovno su počeli da rastu, što je pokazatelj, rekao je dr Ajkut, da gljivične ćelije pokreću rast tumora.
Dobar biomarker za uočavanje
“Moramo preći sa razmišljanja koje je fokusirano isključivo na ćelije tumora do razmišljanja o cijelom ‘komšiluku’ u kojem tumor živi” rekao je dr Brajan Volpin, istraživač raka digestivnog sistema sa Instituta za rak u Bostonu.
Okolno zdravo tkivo, imunitet, kolagen i druga vlakna koja drže tumor, kao i krvni sudovi koje se njime hrane pomažu da se pospješi ili spriječi rast karcinoma.
Mikrobi su još jedan faktor koji treba razmotriti u abecedi faktora koji utiču na širenje raka. Populacija gljivica u pankreasu može biti dobar biomarker za one koji su u riziku od razvoja raka, kao i potencijalni cilj budućih liječenja.
“Ovo je ogromna prilika za intervenciju i prevenciju, što zapravo nemamo za karcinom gušterače”, rekla je dr Kristina Donu, istraživačica raka pankreasa
