Uprkos mnogim pokušajima da bude zamijenjen još prikladnijim materijalom, asfalt ostaje najbolji i najjeftiniji materijal za asfaltiranje puteva.
Osjetljiv na toplotu, led, ultraljubičastu svjetlost i mehaničke udare, asfaltni putevi imaju relativno kratak životni vijek, iziskujući popravke i zamjenu u redovnim vremenskim razmacima. Švajcarski inženjeri kažu da su možda našli formulu za asfalt koji sam sebe može da popravlja. Asfaltni beton je mješavina lomljenog kamena i polučvrstog materijala pod nazivom asfalt ili bitumen, koji služi kao vezivni materijal. U obliku guste paste, zagrijana smjesa se postavlja na kompaktnu osnovu i poravna teškim valjcima.
Taj materijal se brzo hladi i stvrdne stvarajući glatku površinu za automobilske gume. Ali, tokom vremena – sunce, voda, led i teška vozila izazivaju pukotine, koje se šire i stvaraju neželjene rupe na drumu. Švajcarski naučnici tvrde da bi popravke bile mnogo brže kada bi uslijedile dok su pukotine sasvim sitne, odnosno široke manje od jednog milimetra. Tada bi asfalt mogao da traje i dva puta duže.
“Ideja je da se fokusiramo na vezivni materijal, da obezbijedimo da se zagrije toliko da postane tečan i lagano curi da bi zatvorio pukotine. Dakle, ideja je da imamo nanočestice spojene ovim vezivnim materijalom”, kaže Etijen Žofroa iz Ciriha.
U svojoj laboratoriji u Cirihu Žofroa pokazuje kako napukao komad samoobnavljajućeg asfalta pod toplotom formira jak vezivni materijal: “Zahvaljujući ovom jednostavnom procesu putevi bi bili zatvoreni samo nekoliko sati. Kamioni sa magnetnim poljem bi poslije svega nekoliko sekundi zagrijali put do temperature na kojoj bi vezivni materijal prešao u tečno stanje.”
nezavisne