Kada u Evropi eksplodira bomba Amerikanci zadrhte kao da su i sami pogođeni snagom eksplozije, no ne bi trebali, jer iako je terorizam globalna pretnja ona nije ravnomjerno raspoređena, piše u nedjelju američki portal “Politico” i navodeći zašto islamski teroristi više “vole” Evropu izdvajaju sljedeće: lošiji društveno-ekonomski položaj muslimanskih zajednica, slabe mjere bezbjednosti i migrantsku krizu koja je u jednoj godini dovela na stari kontinent skoro 1,5 miliona muslimanskih migranata. Ambasador Danijel Bendžamin koji je u Stejt Departmentu od 2009. do 2012. bio na dužnosti koordinatora za antiterorizam objašnjava da za razliku od muslimanske zajednice u SAD-u koju čine uglavnom dobrostojeće porodice iz brojnih većinski muslimanskih država, uz iznimku siromašnih izbjeglica iz Somalije, evropski su muslimani većinom siromašniji i neobrazovaniji od većinskog stanovništva zemlje domaćina. “Prihodi i obrazovanje američkih muslimana gotovo su isti kao kod prosječnih Amerikanaca (…) kontra toga, evropske muslimanske zajednice formirali su siromašni seljaci koji su stigli kao privremeni radnici u rastućoj industriji poslijeratnog razdoblja. Očekivalo se da će se vratiti kući, ali ostali su i nakon što su se tvornice zatvorile, a njihov je broj rastao zahvaljujući dolasku brojnih članova porodica i velikoj stopi nataliteta”, objašnjava Bendžamin. “Došli su kao sirotinja i uglavnom ostali sirotinja, bez pristupa visokom obrazovanju i s većom stopom nezaposlenosti i to u zemljama koje su pogođene tom pošasti nedovoljnog broja radnih mjesta”, zaključuje autor članka. Ističe da, prema anketama, iako većina evropskih muslimana ne želi imati veze s ekstremizmom, među njima je daleko više ekstremista nego među američkim muslimanima. Kao primjer navodi izvještaj instituta Soufan Grup iz decembra koje govori da se 470 od 660.000 belgijskih muslimana otišlo boriti u Siriju ili Irak, što po odstotku čini belgijsku muslimansku zajednicu u zapadnoj Evropi najvećim dobavljačem militanata za Bliski istok. Istovremeno, iz SAD-a se džihadistima na Bliskom istoku pridružilo samo 250 od 3,3 miliona muslimana. Neadekvatne bezbjedonosne mjere su takođe jedan od faktora zašto je Evropa laka meta za teroriste, navodi se u tekstu koji prenosi “Politico”. U SAD-u su nakon 11. septembra 2001. znatno pojačane mjere bezbjednosti, posebno prema osobama koje dolaze iz određenih krugova i država, a Amerikanci već 15 godina neumoljivo rade na profiliranju mogućih terorista. Kao podsjetnik, u terorističkim napadima u Madridu 2004., Londonu 2005., Parizu 2015. i Briselu 2016., ubijeno je 426 ljudi. U SAD-u je, ako ubrojimo i pucnjavu u Fort Hudu, u napadima na bostonskom maratonu i San Bernardinu poginulo sveukupno 46 ljudi. Od napada 11. septembra SAD je na bezbjednost zemlje i svojih građana potrošio 650 miliona dolara, a za Evropu čak ne postoji ni usporediva statistika. “Unutar te slike, Belgija je posebno otužan slučaj”, piše autor i podsjeća na duboku politički podijeljenu zemlju između Flamanaca i Valonaca, unutrašnju političku krizu koja je s prekidima trajala od 2007. i 2011. te je državom upravljala tehnička vlada, i činjenicu da je Belgiji trebalo preko 500 dana da konačno formira vladu. “Jednom sam belgijskom zvaničniku natuknuo da se njegova zemlja po pitanju koliko joj dugo treba da formira vladu takmiči sa Irakom, a on je tek kroz zube prozborio da ta poredba nije dobrodošla”, piše Bendžamin. Postoje i drugi razlozi zašto Evropa jest i zašto će biti još dugo godina meta terorista, piše autor i objašnjava da je SAD opasan s dva okeana i geografija mu je išla na ruku. Evropa je međutim “slaba na spoljnim granicama, unutrašnje granice su nepostojeće, a migrantska kriza je dovela skoro milion i po migranata zbog čega se suočava s daleko većim opasnostima”, tvrdi autor članka. Upozorava ipak da prednosti Amerike nisu razlog za samozadovoljstvo i opuštenost, iako govore da panika nije opravdana. Ističe da “dosta toga može krenuti krivim putem, posebno ako se u predsjedničkoj kampanji nastave demonizirati američki muslimani koji su prva linija odbrane protiv ekstremizma i čije je povjerenje u američke službe neprocjenjivo”. “Ako se nasilje u Evropi proširi, nećemo izbjeći suočavanje s velikim izazovom – požarom u susjedstvu s nepredvidljivim posljedicama”, zaključuje autor i podsjeća da je ‘stara Evropa’ u emocionalnom smislu, kako je to sažeo Donald Rumsfeld, “naš najbliži komšija i najbliskiji vršnjak”.
