Činjenica da pojedini rijaliti programi traju više od jedne decnije govori o tome da, bar za sada, nije došlo do zasićenja publike. Konstantna glad publike nas vodi do pitanja: Šta ove emisije čini tako privlačnim?
Rijaliti šou – televizijski program o običnim ljudima koji su snimljeni u stvarnim situacijama – ovako “Kembridžov” internet rječnik definiše ovaj fenomen.
Posljednjih 15 godina svjedočimo opštoj ekspanziji rijaliti televizijskog formata koji, iz sezone u sezonu, ne prestaje da intrigira javnost i čija popularnost eksponencijalno raste. Trenutna pomama za ovakvim emisijama u Srbiji u velikoj mjeri predstavlja odraz stvari u svijetu. U Americi je upravo završena 22. sezona “Neženja”, dok se 15. sezona “Porodice Kardašijan” upravo emituje. Činjenica da pojedini rijaliti programi traju više od jedne decnije govori o tome da, bar za sada, nije došlo do zasićenja publike. Konstantna glad publike nas vodi do pitanja: Šta ove emisije čini tako privlačnim?
Psiholozi, Žana Bagdašarov i Lemi Baruh, pokušale su da naučno objasne zašto ljudi konzumiraju rijaliti emisije.
Rijaliti šou programi obično predstavljaju obične ljude sa kojima se gledaoci lako identifikuju, u neobičnim takmičenjima, poput “Survajvora” i “Nindža ratnika”, ili ljude koji su “ubačeni” u posebno socijalno okruženje, gdje su njhova fizička izdržljiovst i karakter stavljeni pred manje ili više bizarne izazove.
Tim stručnjaka koji je vodila Žana Bagdašarov istraživao je ulogu voajerizma u izboru televizijskog sadržaja pojedinca. Voajerizam je u širem smislu definisan kao poremećaj koji se javlja kada osoba doživljava veliko zadovoljstvo gledajući ili špijunirajući druge ljude dok nešto čine.
Istrživački rad je pokazao da ljudi koji pasionirano prate ovakve emisije su ljudi koji su pokazali nadprosečan stepen voajerizma tokom testiranja. Ovaj voajerizam je “opravdan” zbog činjenice da su učesnici rijalitija, prema Bagdašarovoj, osobe koje se ne razlikuju mnogo od gledaoca.
Prema Bagdašarovoj, rijaliti šou program nam daje uvid u živote “normalnih” ljudi i pristup njhovom dnevnim i često intiminim aktivnostima, koje u realnom životu obično nemamo pravo da saznamo o svim ljudima iz svoje neposredne okoline.
(nationalgeographic.rs)
