Srpska pravoslavna crkva 31. oktobra slavi čak dva praznika, svetog Luku i Petra Cetinjskog.
U zapadnim zemljama već se nedjeljama spremaju za proslavu Noći veštica. Bundeve su već uveliko izdubljene, maske su napravljene, a slatkiši spremljeni.
Međutim, danas je veliki praznik i kod Srba. Možda nije toliko poznat i svakako ne toliko komercijalizovan, ali je krsna slava mnogim srpskim domaćinima.
Pisac jednog od Hrstovih jevanđelja živio je u 1. vijeku. Smatra se da je Jevanđelje po Luki – treće jevanđelje u Novom zavjetu napisao oko 60. godine. Ili tako bar misle vjernici. Moderni tumači Biblije ne vjeruju da je Luka autor jevanđelja, za koje većina smatra je napisano najranije između 80. i 90. godine nove ere.
Vjeruje se da je Sveti Luka lično poznavao Bogorodicu i da su tri ikone sa njenim likom koje je svetitelj naslikao najbliže njenom pravom izgledu. Zbog ovoga se smatra osnivačem hrišćanskog ikonopisa. Njegove mošti se čuvaju u Carigradu.
Praznik je u narodu poznat kao Lučindan i česta je slava srpskih pravoslavnih porodica. Sveti Luka je zaštitnik ljekarske profesije i mnogih bolnica.
U Srbiji ovih dana koncima opasuju torove da vukovi ne dave stoku. Poznata je izreka: “Ide Luka, eto vuka”. Sa druge strane, i zima je tu, kuca na vrata. Kaže se: “Sveti Luka, snijeg do kuka”. Zato se valja što prije pripremiti.
Međutim, crkva obilježava još jednog sveca, istina mnogo novijeg datuma. Sveti Petar Cetinjski živio je krajem 18. i početkom 19. vijeka u Crnoj Gori.
Godine 1784. postao je mitropolit i gospodar Crne Gore. Crkva pamti, a narod posebno slavi, njegovu pobjedu nad Napoleonovom vojskom u Boki i Dalmaciji. Život je posvetio borbi protiv neprijatelja i pomirenju zavađenih plemena u Crnoj Gori.
Njegove čudotvorne mošti počivaju u Cetinjskom manastiru. Iako predstavnici dvije različite epohe, i Luka i Petar svojim djelima zadužili su pravoslavlje. Zato je i crveno slovo i ne valja se baviti teškim poslovima.
