Na današnji dan 1832. godine rođen je veliki srpski pisac, slikar i rodoljub Đura Jakšić, najizrazitiji predstavnik romantizma u srpskoj književnosti i jedan od najdarovitijih srpskih slikara 19. vijeka.
Rođen je 1832. godine u Srpskoj Crnji, u svešteničkoj porodici. Uoči revolucionarne 1848. godine bio je student umjetničke akademije u Pešti, ali je, zbog revolucionarnih događaja, morao da je napusti.
Vrativši se u rodni kraj produžio je da uči slikarstvo kod Konstantina Danila, čuvenog slikara tog doba, tražeći sopstveni umjetnički izraz i produbljujući svoja opšta znanja.
U revoluciji 1848-1849, iako šesnaestogodišnjak, učestvuje kao dobrovoljac. Kada se revolucija završila porazom, napisao je: „Ah, zašta ginusmo i stradasmo – a šta dobismo”.
Pisao je lirsku, rodoljubivu, satiričnu, socijalnu i epsku poeziju. Slikarstvo je učio u Segedinu, Temišvaru, Pešti, Bečkereku /sadašnji Zrenjanin/, Beču i Minhenu.
Potom je bio učitelj u mnogim mjestima u Srbiji i predavao crtanje u Kragujevcu, Požarevcu i Jagodini.
Po prirodi je bio nemiran i buntovan, pa je često napuštao službe, ali je i otpuštan.
Gonjen nemaštinom prihvata se raznih poslova stalno mijenjajući mjesto boravka, ali se vrlo brzo upućuje u Beč da nastavi studije slikarstva. U Beču se kreće u umjetničkim krugovima sa Brankom Radičevićem i Đurom Daničićem.
Još dugo mu je život bio obilježen stalnim mijenjanjem mjesta boravka, da bi se krajem 1857. nastanio u Srbiji, gdje je radio kao seoski učitelj i kao gimnazijski učitelj slikanja.
U to vrijeme boravi i u manastiru Vraćevšnica, gdje crta nekoliko istorijskih portreta koje poklanja manastiru.
Plahovite mašte i plamenih emocija, pisao je s romantičarskim patosom pjesme o slobodi i stihovane lirske ispovijesti.
Njegove pjesme “Na Liparu”, “Ponoć”, “Mila”, “Padajte braćo”, “Otadžbina”, “Ja sam stena”, “Noć u Gornjaku” spadaju u vrh srpske romantičarske poezije.
Napisao je i drame u stihovima “Seoba Srbalja”, “Jelisaveta, kneginja crnogorska” i “Stanoje Glavaš”, kao i 40 pripovjedaka.
Đura Jakšić je bio istaknuti rodoljub što je predstavio nizom svojih pjesama među kojima je najreprezentativnija pjesma “Otadžbina”, iskren, snažno intoniran i nadahnut izraz rodoljublja i antiturskog raspoloženja uoči rata sa Turskom 1876. godine.
Njen postanak i svojevrsnu poetsku snagu uzrokovale su prilike i događaji u kontekstu mučnog i teškog života naroda pod Turcima, kao i porast opštenarodnog nezadovoljstva i otpora.
U “Otadžbini” je osnovna rodoljubiva misao spremnost i riješenost naroda da se bori, da odbije svaku najezdu neprijatelja, da sačuva slobodu svakog kamena i svake stope zemlje.
Đura Jakšić je bio boem, pa se tako stvaralački i stradalački život tog obrazovanog i temperamentnog čovjeka često se odvijao u boemskom ambijentu skadarlijskih kafana “Tri šešira” i “Dva jelena” u Beogradu, gdje se i danas nalazi kuća Đure Jakšića i spomenik.
Boemska atmosfera bila je njegovo prirodno okruženje u kojem je dobijao stvaralačku inspiraciju, izazivao divljenje i aplauze veselih gostiju i boemskih družbenika, ali i bijes vlasti čijoj se surovosti i lakomosti rugao, originalno i starično.
Stalno je živio u oskudici, i teško je izdržavao svoju brojnu porodicu. Pritisnut porodičnim obavezama i dugovima, sklon boemiji, bolestan, Đura Jakšić se potucao kroz život.
Obolio od tuberkuloze, u dugovima, gonjen je i otpuštan iz državne službe. Uz pomoć Stojana Novakovića dobija posao u Državnoj štampariji 1872. godine u Beogradu, gdje ga je smrt zatekla na položaju korektora 16. novembra 1878. godine.
Sahranjen je prvo na starom Tašmajdanskom groblju, a potom na Novom groblju u Beogradu.
