– Јoš nas nisu do kraja lišili svojstava i što je najvažnije nismo izgubili ideju da je naša crkva i vjera, te naša kultura magnetne sile opstanka i naše budućnosti a vjerovanje u vječnost duše vrata slobode. Koliko toliko smo ostali svoji, a koliko dugo još, zavisi od toga da li ćemo ili nećemo priznati Kosovo i da li ćemo održati Republiku Srpsku – rekao je Kusturica u besjedi na Vukovom saboru u Tršiću.

Prema njegovim riječima, pod vjekovnom vlašću otomanskih Turaka, kako piše Ivo Andrić, duhovni život a time i pismenost u manastirima Srpske pravoslavne crkve stvarana je neraskidiva veza sa Kosovskim zavjetom ali i vremenom budućnosti.

– Zato je nama važna istina o Kosovu. To je najveći intimni i socijalni motiv – istakao je Kusturica.

On je ocijenio da priznavanje Kosova ne bi bila samo neizlječiva rana onih koji biraju carstvo nebesko nad carstvom zemaljskim, nego legalizacija pljačke koja se desila pod otrcanom firmom ljudskih prava i brigom za civile.

– O ovoj ideji koja je zloupotrijebljena u našoj javnosti, a i u mnogim drugim važnim stvarima, najmudrije riječi je izgovorio upokojeni patrijarh Pavle kada je bilo govora o carstvu zemaljskom, caru Lazaru, carstvu nebeskom – rekao je Kusturica.

On je podsjetio da je patrijarh Pavle rekao da car Lazar nije imao ništa protiv carstva zemaljskog, ali da je, kada je bio prinuđen da bira između carstva zemaljskog i carstva nebeskog, izabrao carstvo nebesko.

– Carstvo nebesko je hrišćanska ideja u koju jedni vjeruju a drugi ne vjeruju. Nemanjići su kovali srebrnjake, trgovali i ratovali, osvajali teritorije ali su naše divljenje izazivali svojim podvižničkim potezima. Njihovi nasljednici kopali su rude po Kosovu, svoju vojsku oblačili u najmoderniji ratnu opremu. Kako bi se inače oduprli najmoćnijoj carevini petnaestog vijeka u bitki na Kosovu. Dakle, čizma koja je devedesetih tamo zagazila nije samo osvojila i zauzela teritoriju da bi disciplinovala Srbe – istakao je Kusturica.

On je naglasio da je Zapad proizvodio i najbolje i ono najgore, a ono što je do nas doprlo, nažalost, najčešće je bilo ono drugo.

Program ovogodišnjeg 86. Vukovog sabora, najveće i najstarije kulturne svetkovine kod Srba, počelo je 9. septembra. Brojni kulturni sadržaji organizovani su u Loznici, Tršiću, Tronoši i Beogradu.

Organizator Vukovog sabora je Grad Loznica i Centar za kulturu, a pokrovitelj je Ministarstvo za kulturu i informisanje Srbije. rtrs

“Bosanci” su redom postali od 1994, a dokumenta – lične karte i pasoše, davali su im isti ljudi koji su minulog vikenda u Sarajevu promovisali nove programske ciljeve SDA, zamaskirane izgradnjom “cjelovite” BiH.

Ovo otkriva, za “Novosti”, Dževad Galijašević, stručnjak za borbu protiv terorizma i čovjek čija su istraživanja potvrdile najmoćnije obavještajne zajednice svijeta. Naglašavajući da je jedan od dvojice današnjih lidera SDA – Šefik Džaferović, 30. aprila 1994. potpisao papire po kojima šeik Kalid Mohamed dobija putna dokumenta BiH, Galijašević navodi da je riječ o osobi koja je bila “mozak” napada na Ameriku.

Ukazuje i da su operativci Al kaide usred BiH, nedaleko od Maglaja, spremali teroristički napad, koji je za posljedicu imao 11. septembar:

– Šeik Kalid Muhamed, koji će se naći pred Vojnim sudom u Gvantanamu 11. januara 2021, bio je prijavljen na adresi sarajevske opštine Stari grad, (Ulica Abdesthana 4), a 29. novembra 1995. godine njegovo prebivalište registrovano je i u Zenici, u Ulici Armije BiH 13”. Bin Laden je bio zaveden kao stanovnik u sarajevskoj opštini Centar 1996. godine pod brojem 10.907, a prijavljena adresa stanovanja bila mu je Malta broj jedan. Pasoš mu je izdao jedan od ključnih islamističkih zvaničnika u BiH Huso Živalj. Bin Laden i njegovi najviši oficiri u BiH su imali sigurnu kuću do 2001. Mohamed Ata, prvi operativac grupe od 19 osoba koja je napala Njujork, akciju je planirao u vehabijskoj zajednici u selu Bakotić, osam kilometara od Maglaja.

Podsjećajući da je Bakir Izetbegović na pomenutom sarajevskom kongresu govorio i o “nepravednim suđenjima” nekadašnjim komandantima tzv. Armije BiH, Galijašević posebno navodi slučaj Sakiba Mahmuljina.

– Priča o Mahmuljinu pod čijom komandom su ratovali islamisti iz odreda “El mudžahedin”, zapravo je “zavjesa” koja treba da sakrije ratnu Džaferovićevu prošlost, jer je on tokom 1994. i 1995. bio načelnik Službe javne bezbjednosti u Zenici kada su u ovom gradu mudžahedini imali kampove. On je znao i za sve zločine nad Srbima – kaže Galijašević.

Dokumentujući događaje iz Zenice 1994, Galijašević navodi da je DB BiH, prvo samostalno, a potom sa tzv. Armijom Federacije, “zabilježila” zločinačko djelovanje mudžahedina, kao i telefonske kontakte koje je njihov štab imao sa Bin Ladenom i drugim Al kaidinim vođama.

Pokazujući nam brojeve telefona Osame Bin Ladena, Abu Hamze, Al Zarkavija, terorista koji su komandovali i odredom “El mudžahedin”, Galijašević otkriva da je većina tih brojeva bila registrovana u Engleskoj, a zabilježena prisluškivanjem upravo iz Zenice.

– Džaferović ništa nije preduzimao kada su na teritoriji Zenice mudžahedini klali zarobljene Srbe tokom 1994. i 1995. – dodaje Galijašević.

Kako navodi kada je u pitanju napad Al kaide na Njujork, vodili su ga piloti Navas el Hazmi Halid i Almi Har Tikh sa dvojnim državljanstvima – saudijskim i BiH, dok je terorista, koji je kao svjedok saradnik otkrio kako je izveden napad 11. septembra, takođe po papirima “Bosanac”.

– Ubica Arid Uka, koji je osuđen na doživotnu zatvorsku kaznu zbog ubistva dva američka vojnika na aerodromu u Frankfurtu bio je, takođe, sveti ratnik u BiH. Halid Masud koji je prije dvije godine automobilom gazio ispred Vestminsterske palate u Londonu ratovao je u “El mudžahedinu”, dok su se osumnjičeni za teroristički napad u metrou u istom gradu, krili u najvećoj džamiji u Sarajevu – zaključuje Galijašević.

U ambasadi BiH u Beču izdat je pasoš komandantu odreda “El mudžahedin” Halidu bin Abdulahu, ili Abu Maliju koji je tom prilikom promenio ime u Halid Ćatić. Krvnik je tako postao vlasnik bosanskog pasoša broj BH-46600, a u opštinski registar u sarajevskoj opštini Centar uveden je 1996. pod brojem 10.908. U januaru 2001, kada je Husein Živalj postao ambasador BiH pri UN, obezbijedio je Ćatiću specijalni status, izdavši mu “žutu propusnicu”, koja je rezervisana za ambasadora, stalnog predstavnika ili njegovog zamjenika pri UN. Kao takozvani ataše u diplomatskoj misiji BiH pri UN, nastupao je pod imenom Safet Abid Ćatović.

– “Žuta propusnica” omogućila je Ćatiću slobodan pristup objektima UN – ističe Galijašević. /rtrs/