Najveći njemački književnik svih vremena, Johan Volfgang fon Gete rođen je 28. avgusta 1749. godine u Frankfurtu.
Otac mu je bio veoma ugledan čovjek, pa se stoga postarao i da mu se sin dobro obrazuje. Nakon studiranja u Lajpcigu, Johan odlazi u Strasburg. Pored studija prava, Gete je išao i na časove anatomije, hemije, botanike i brojnih drugih naučnih predmeta. Iako je kasnije postao pisac, Gete se bavio i muzikom, ali i pravom.
Na Univerzitetu u Strasburgu, Gete upoznaje pjesnika Johana Gotfrida Herdera i tada se rađa njegova ljubav ka književnošću. Inspirisan Herderom, Gete je kasnije napisao i svoju poznatu pjesmu „Bauk“. Po povratku u Frankfurt, Gete počinje da se bavi pravom, a uz to, pokreće i časopis „Gec fon Berlihingen“. Inspirisan svojim životom, Johan piše jedno od svojih najpoznatijih djela – „Jadi mladog Vertera“.
Na poziv vojvode Karla Avgusta, Gete odlazi u Vejmar, gdje je jedno vrijeme radio kao savjetnik. Johan 1780. godine dobija titulu plemića. Ipak, ljubav prema umjetnosti nije jenjavala, pa je tako jedno vrijeme Gete bio i upravnik pozorišta.
Nakon rata protiv Francuske, Gete se potpuno okreće pisanju. Ostao je poznat i kao tvorac ideje „svjetska književnost“, kao kulturna vrijednost čovečanstva. Srbe je zadužio pisanjem o srpskoj narodnoj poeziji, kojom se oduševljavao, i prevodom više narodnih pjesama, uključujući “Hasanaginicu”. Ostavio je jednu od najvećih i najzanimljivijih zbirki pisama. Djela: “Faust”, “Vilhelm Majster”, “Verter”, “Izbor po srodnosti”, drame “Gec od Birlinhema”, “Egmont”, “Ifigenija na Tauridi”, “Torkvato Taso”, tragedije “Klaviho”, “Vanbračna kći”, ep “Herman i Doroteja”, putopis “Putovanje po Italiji”, autobiografsko djelo “Iz mog života”, poezija “Marijenbadska elegija”, “Rimske elegije”, “Zapadno-istočni divan”, epigrami “Ksenije”, optičko djelo “Teorija boja”. Umire u Vajmaru 1832. godine.
U Frankfurtu se od dvadesetih godina prošlog vijeka dodjeljuje Geteova nagrada, u čast ovog poznatog književnika.
