Prije 75 godina, u ranim jutarnjim časovima 6. aprila 1941. godine, bez objave rata nacistička Njemačka napala je Kraljevinu Jugoslaviju.
Tim napadom Jugoslavija je uvučena u Drugi svjetski rat, a u više vazdušnih napada na Beograd od 6.30 tog jutra pa tokom naredna dva dana učestvovalo je 484 njemačkih aviona, od čega 234 bombardera i približno 120 lovačkih aviona.
Precizan broj žrtava nikada nije utvrđen, najčešće se uzima da ih je bilo 2.274. Njemačke procjene govorile su da je žrtava bombardovanja bilo između 1.500 i 1.700.
U Beogradu je u bombardovanju uništen i dobar dio stambenog fonda i infrastrukture, ali i brojni spomenici objekti kulture, među kojima i nacionalna biblioteka.
Požar u Narodnoj biblioteci, koja se tada nalazila na Kosančićevom vijencu, odnio je oko 350.000 knjiga, uključujući i brojne rukopise i razne starine.
Aprilski napad na Jugoslaviju je bio odmazda za 27. mart 1941. kada su oboreni vlada i namjesništvo, čija je prva ličnost bio knez Pavle Karađorđević.
Puč od 27. marta praktično je odredo sudbinu Jugoslavije i trasirao njen put ka bloku zemalja protivnica nacističke Nemačke.
Puč je izvršen u jedan sat po ponoći, 27. marta 1941. godine, a čim je informacija o prevratu dospjela u narod, u Beogradu i drugim srpskim gradovima a ponegdje i širom Jugoslavije (Dalmacija), izbile su masovne ulične demonstracije u znak podrške građana puču.
Veliki masovni bunt dvadesetsedmog marta upamćen je po parolama “Bolje rat nego pakt” i “Bolje grob nego rob”. Britanski lider Vinston Čerčil izjavio je tada da je “Jugoslavija pronašla svoju dušu”.
Pučem je, de fakto, poništeno potpisivanje protokola o pristupanju Jugoslavije Trojnom paktu (Njemačka, Italija i Japan) od 25. marta, a s druge strane, sasvim je izvjesno da je nezadovoljstvo pristupanjem Trojnim paktu, bilo ogromno, te da je puč bio i izraz raspoloženja velikog dijela naroda.
Centralna ličnost puša bio je vazduhoplovni general Dušan Simović, opšte je uvjerenje među stručnjacima da je presudan podsticaj državnom udaru u tako prelomnom trenutku imao prije svega London, a po svemu sudeći i Moskva, dok ostaje činjenica da su srpske opozicione stranke i patriotske grupe, kao i Srpska crkva, oduševljeno primile vijest o državnom udaru.
Usljedio je 6. aprila masovni brutalni napad Njemačke, Italije, Bugarske i Mađarske, nakon kojeg je Jugoslavija rasparčana, a nacistički okupatori formirali su tzv. Nezavisnu državu Hrvatsku, zatim veliku Albaniju, veliku Bugarsku…
Beogradsku vladu o času napada prethodno je obavijestio, sasvim precizno, naš vojni ataše u Berlinu pukovnik Vladimir Vauhnik, vrhunski obavještajac
Jugoslovenska vojska kapitulirala je 17. aprila.
