Dubioza kolektiv je čuveni bosanskohercegovački bend koji sebe naziva multietničkim, antirasističkim i provokatorskim, a poznat je po snažnim satiričnim tekstovima koji kritikuju društveno stanje i političku situaciju čitavog Balkana.

Muzika koju stvara je sinteza različitih stilova i žanrova koja ima nevjerovatno snažnu satiričnu podlogu sa interesantnom porukom. Shodno tome važno je pitanje da li članovi benda pišu tekstove ove vrste baš stoga što vjeruju kako umjetnost, pa i muzika, ima tu ulogu da demaskira društvene probleme i negativne pojave koji se uporno sistematski ublažavaju ili potpuno uklanjaju iz vidnog polja javnosti.

„To je jedino što muzika i može. Ona otvara komunikaciju među ljudima. Znaš, mi nismo baš od onih romantičara koji vjeruju da muzika mijenja svijet. Očigledno je da ga ne mijenja, uglavnom budale mijenjaju svijet nagore, a onda na nama ostaje da ga pomalo popravljamo, koliko se može. Muzika može da uspostavi komunikaciju među ljudima, da skrene pažnju, i to je njen maksimalni domet“, ističe Brano Jakubović, frontmen.

Zanimljivo je i da je „Dubioza kolektiv“ bend koji vjeruje da je pravo na muziku besplatno, što i kažu u pjesmi „Pirate bay“. Oni su jedan od rijetkih muzičkih sastava koji uistinu afirmiše besplatno preuzimanje i dijeljenje muzike pa tako većinu svojih albuma, kao što je njihov najslušaniji „Apsurdistan“, objavljuju preko interneta.

„Mi zaista u to vjerujemo i tako i radimo. Današnje vrijeme je vrijeme razmjene informacija, a jedna pjesma je upravo to, vrsta informacije. Smatramo da starinski način distribucije muzike ne samo što je dosadan i spor već je, na kraju krajeva, ekološki neprihvatljiv. Stvarno se štampa gomila smeća koju više niko i ne koristi. Ovo vrijeme nam daje mogućnost za direktnu komunikaciju s ljudima: nisu potrebni nikakvi posrednici, ne trebaju nam nikakvi izdavači, nikakav specijalni biznis, razgovaramo s ljudima jedan na jedan, a komuniciramo u zavisnosti od toga koliko je ljudi zainteresovano za ono što radimo.

Ta dvosmjerna ulica može da funkcioniše, i nama taj način za sada djeluje kao najpametniji način rada“, kaže Brano.Njihovi tekstovi kritikuju neprestani haos i lažne vrijednosti u socijalnom sistemu, rugaju se licemjerju političara, rasistima, dogmaticima i zatupljenim egocentricima, a u jednoj od hit pjesama „Kažu“ prilično inspirativno upotrebljavaju i narodne poslovice kako bi kroz ironizaciju ilustrovali današnje društveno stanje, političku scenu i disfunkcionalni život prosječnog stanovnika Balkana.

„Poslovice je dobro koristiti u tekstovima pošto one odmah formiraju poznati kontekst. One daju ukus i momenat svakodnevice jer tekst izlazi na ulicu, među ljude. Kad upotrebljavaš poslovice, nije potrebno dodatno pojašnjenje, svima su to poznate pojave, ti se samo igraš terminima i pojavama koji su vrlo dobro poznati narodu. Kad to izvrneš naopako, odmah dobiješ nešto. A kad je riječ o inspiraciji, nemam pojma, ona ili dođe ili ne. Ako moram da je tražim, onda nisam u najboljoj situaciji. Drugim riječima, inspiracija nalazi tebe, a nikad ti nju“, kaže Brano.

(ekspres.net)

Baksuzni dan, famozni petak 13. mnogima predstavlja dan kada bi najradije ostali u krevetu ili barem kod kuće, a putovanja i rizični poduhvati odlažu se za dan kasnije.

Najnesrećniji broj brojnih civilizacija u kombinaciji sa petim danom u sedmici, uliva strah u kosti milionima ljudi širom svijeta.

Porjeklo vjerovanja u nesreću povezanu sa ovim danom do danas nije precizno razjašnjeno. Cijela situacija vjerovatno potiče još iz biblijskih vremena jer je 13. gost na Posljednjoj večeri izdao Isusa koji je kasnije, razapet u petak. Takođe, navodno su Adam i Eva upravo u petak ubrali jabuku koja ih je zauvijek istjerala iz raja.

Slično vjerovanje postoji i u nordijskoj mitologiji, jer je na jednu zabavu upao 13. gost, opaki Loki koji je organizovao ubistvo boga veselja Baldera, nakon čega je Zemljom zavladala tama.

Još istorijskih događaja se vezuju za ovaj “baksuzni dan” – tada je, prema legendi, počeo Veliki potop, obustavljena je izgradnja Vavilonske kule, a i Kain je, navodno, baš jednog petka 13. ubio Avelja.

U zabilježenoj istoriji, 13. oktobra 1307. godine, francuski kralj Filip IV i papa počeli su konačni odračun sa templarima. Oni su istovremeno uhapšeni, mučeni zbog jeresi i na kraju pogubljeni, a red je uskoro prestao da postoji.

Za petak 13. i numerolozi imaju objašnjenje. Naime, broju 13 smeta pozicija koju ima iza broja 12, kažu numerolozi koji dvanaesticu smatraju kompletnim brojem jer je u godini 12 mjeseci, u zodijaku 12 znakova, na Olimpu 12 bogova, Herakle je odradio 12 zadataka, Izrael je imao 12 plemena, Isus 12 apostola, 12 dana nakon Božića došla su Sveta tri kralja.

Međutim nauka ima nešto drugačije gledanje. Strah od petka 13. možda nije racionalan, ali je i te kako realan. U pitanju je jedan od najpopularnijih fobija i ima stručni naziv paraskavedekatriafobije ili frigatriskaidekafobija. Sama triskaidekafobija strah je od broja 13.

Kada smo već kod ovog zanimljivog dana, evo nekih zanimljivosti:

Veliki broj bolnica nema sobu sa brojem 13, neki neboderi ni taj sprat, a ni aerodromi nisu imuni pa katkad izostave Izlaz broj 13.

Američki predsjednik Frenklin Delano Ruzvelt nije putovao 13. u mjesecu, niti je ikad ugostio trinaestero ljudi za stolom.

Napoleon i američki predsjednik Herbert Huver takođe su imali nenormalan strah od trinaestice, bili su triskaidekafobi.

Mark Tven jednom je bio predviđen kao 13. gost na nekoj zabavi i prijatelj mu je rekao da ne ide.

Prema gregorijanskom kalendaru najveća je vjerovatnoća da će 13. u mjesecu pasti baš u petak nego bilo kog drugog dana u sedmici. U stvari, u bilo kom periodu od 400 godina, 13. pada u ponedjeljak 685 puta, utorak 685 puta, srijedu 687, četvrtak 684, petak 688, subotu 684 i nedjelju 687 puta.

U Španiji i Grčkoj smatraju da je utorak 13. nesrećan dan.

Broj 13 smatra se nesrećnim još od drevnih vremena, dok se petak vidi kao zlokoban od 14. vijeka. Ipak, petak 13. se nikada nije smatrao naročito zlokobnim prije sredine 19. vijeka.

Četiri od 12 filmova “Petak 13” bila su prikazana baš na petak 13.

Uvijek ima najmanje jedan, a najviše tri petka 13. svake godine.

Vatrometom i baletskim spektaklom u Novom Sadu je otvoren je 18. festival Exit, čemu su, kao zagrijavanje, prethodili nastupi grupe “Frajle” i rok kantautorke LP.

U okviru ceremonije otvaranja sinoć je nastupio jedan od najvećih baletskih zvijezda našeg doba – Sergej Polunjin uz “Almazian Symhony”.

Tokom večeri nastupili su art-pop senzacija “Fever Ray”, i popularni trio “Migos”.

Novi Sad će ovog vikenda ugostiti oko 55.000 turista iz preko 70 zemalja svijeta koji dolaze na 18. po redu Exit, zvanično najbolji evropski veliki festival.

U narednim danima, listi zvezda pridružiće se od svjetskog DJ-a broj 1 Martina Gariksa, preko originalne Grejs Džouns, pa sve do liste zvijezdi na “mts Dance Areni” koju predvode Riči Hotin, Maseo Pleks, Solomun i Nina Kravic.

Na glavnu binu dolaze i najveći hitmejker našeg vremena Dejvid Geta, ali i rep zvijezda Frenč Montana, dok nas širom tvrđave očekuje i mnoštvo gitara, od rege himni Zigija Marlija, do žestokih rifova grupa “Madball”, “Dog Eat Dog”, “Brujeria” i “Bombers”, uz mnoštvo starog i novog pank zvuka, od “Cockney Rejects” pa sve do aktuelnih sastava kao što su “Slaves” i “Idles”.

Aktuelna trip-hop kraljica Sevdaliza, bas zvezde “Delta Heavy” i “Loadstar”, te hitmejkeri Zhu, Jaks Džouns, “Ofenbach” ili “Disciples”, samo su dio ponude.

(Tanjug)