Na daske koje život znače stao je prvi put sa deset godina, zaslugom učitelja i čistačice. Glumačku akademiju upisao je sa velikanima našeg glumišta kao što su: Zoran Radmilović, Stanislava Staša Pešić, Petar Kralj, Miloš Žutić i Olivera Katarina-Vučo. Sa najboljim prijateljem Petrom Kraljem vezivala ga je zajednička ljubav prema piću.
Šezdesetih godina prošlog vijeka se, zajedno sa drugim doajenima srpskog glumišta, kao što su Slobodan Đurić, Ivan Bekjarev, Miodrag Andrić-Moljac i Dejan Konstatinović, okupio oko Teatra Nacionalne Drame i drugih grupa nastalih po ideji Eve i Radomira Stevčića Ras, koje prezentovane na netradicionalan način, započevši sa organizacijom književnih večeri prerastaju u politički teatar odlikovan kritikom komunističkog sistema.
Osim zapaženih rezultata u pozorištu, televizijskoj i filmskoj publici se predstavio u više od pedeset ostvarenja, i snimio više od sto epizodnih nastavaka poznatih serija, bilježeći poseban uspeh u serijama scenariste Siniše Pavića.
Zajedno sa Banetom Cvetkovićem, 1967. godine činio je prvi voditeljski par kultne TV emisije značajne za formiranje Ju rokenrol scene “Koncert za mladi ludi svet” Nikole Karaklajića, u kojoj nastaju prvi muzički spotovi domaćih rok grupa. Istovremeno, u duetu sa Edi Dekengom, muzičarem porijeklom iz Konga, predstavio je svoje pjevačke kvalitete.
Krajem devedesetih godina vršio je dužnost upravnika „Pozorišta T“ u Beogradu, do njegovog odlaska u stečaj. U publicističkom stvaralaštvu zalagao se za međusobnu toleranciju i uzajamnu solidarnost, pa se osim problematikom pozorišta, bavio i pitanjem širih društvenih odnosa, pružajući kritički osvrt na hijerarhiju, institucije i kulturu.
Po odlasku u penziju 2002. godine, tumačio je isključivo lik Ozrena Soldatovića u seriji “Srećni ljudi”, kojeg je smatrao svojom posebnom obavezom.
Komemoracija će biti održana u sredu, 6. januara, u 16 časova na beogradskom Novom groblju.
